Strona:Annie Besant - Potęga myśli.pdf/13

wiecznie Jedno, które w każdym z nas zna siebie, jako istniejące. Nikt z ludzi nie może pomyśleć o sobie, jako o nieistniejącym, ani określić siebie w świadomości słowami: „Nie jestem“. Bhagavan Das powiedział: „Jaźń jest nieodzowną pierwszą podstawą życia... W słowach Vâchaspati Nishra w Komentarzu (Bhâmati) do „Shâriraka – Bhâshya Sankara Chârya czytamy: „nikt nie wątpi pytając siebie Jestem czy nie jestem?“ Stwierdzenie siebie „Ja jestem“ poprzedza wszystko inne i jest ponad i poza wszelkiem dowodzeniem. Żaden dowód nie może go utwierdzić silniej, żadne przeczenie osłabić. I dowody i przeczenia opierają się na „Ja jestem“, niemożliwem do zanalizowania poczuciu samego Istnienia, o którem nic nie można twierdzić, prócz tego, że wzmaga się lub słabnie. „Jestem więcej“ jest wyrazem zadowolenia. „Jestem mniej“ jest wyrazem cierpienia.
 Obserwując to: „Ja Jestem“, można zauważyć, że wyraża się ono trojakim sposobem: a) przez odbijanie w sobie Nie-Ja: jest to poznanie, rdzeń, źródło myślenia; b) przez koncentrację wewnętrzną: jest to Wola, źródło pragnień; c) przez ekspansję na zewnątrz: jest to energja, źródło czynów. „Poznaję czyli myślę”, „Chcę czyli pragnę“, „Tworzę energję“, czyli „działam“ — oto trzy stwierdzenia Jaźni niepodzielnej, czyli — „Ja jestem“. Każde przejawienie się Jaźni może być odniesione do jednej z tych trzech dziedzin. Jaźń przejawia się w naszych światach tylko tym trojakim sposobem. Podobnie jak wszystkie barwy pochodzą od trzech barw zasadniczych, tak niezliczone przejawy Jaźni pochodzą wszystkie od Poznania, Woli i Energji.
 Jaźń jako Poznający, Jaźń jako Chcący, Tworzący energję jest Jednym w Wieczności, źródłem wszelkiego indywidualnego istnienia w i czasie. Nasze studja dotyczyć będą postaci Jaźni jako poznającego.