ruch, umożliwia Poznanie, wprowadzając Jaźń i część Nie — Ja w wzajemny kontakt.
W ten sposób powstaje i utrzymuje się stosunek między Poznającym, Poznawanem i Poznawaniem.
„Stawszy się obojętnym na przedmioty postrzegania, uczeń powinien odnaleść Raja zmysłów, Twórcę myśli, tego, który rodzi ułudę.... Umysł jest wielkim zabójcą Rzeczywistego.“
Powyższe czytamy w jednym z fragmentów „Księgi złotych przepisów“, przetłomaczonym przez H. P. Bławatską (Głos Milczenia), w tym przepięknym poemacie prozą, jednym z jej najcenniejszych darów dla świata. Niema dla umysłu nazwy odpowiedniejszej nad „Twórca Złudy“.
Umysł nie jest Poznającym i zawsze powinien być starannie od niego odróżniany. Większość nieporozumień i trudności, niepokojących ucznia, wypływa stąd, że nie pamięta on o różnicy pomiędzy sobą, który poznaje, a umysłem, który mu służy za narzędzie do zdobywania wiedzy. Jest to tak, jakgdyby rzeźbiarz utożsamiał się ze swojem dłutem.
Umysł w istocie swej jest dwoisty i materjalny: składa się z powłoki subtelnej materji, zwanej ciałem przyczynowem Manasem czyli umysłem abstrakcyjnym oraz z powłoki z materji nieco grubszej, zwanej ciałem mentalnem i Manasem czyli umysłem konkretnym. Manas sam w sobie jest odbiciem w materji atomowej tej postaci Jaźni, którą nazywa-
