Dawano „Wodewil z przebieraniem się“. Klaudja Matwiejewna Dolska-Kauczukowa, młoda, sympatyczna artystka, gorąco oddana świętej sztuce, wpadła do swojej garderoby i zaczęła szybko zrzucać z siebie ubranie cyganki, by w jednej chwili włożyć kostjum huzarski. Żeby uniknąć fałd i aby kostjum leżał na niej gładko i ładnie, utalentowana artystka zdecydowała się zrzucić z siebie wszystko docna i włożyć go wprost na kostjum Ewy. Gdy była już rozebrana i kuląc się od lekkiego chłodu, poczęła wygładzać huzarskie rejtuzy, do uszu jej doszło ciche westchnienie. Otworzyła szeroko oczy i zaczęła się przysłuchiwać. Jeszcze raz ktoś westchnął i nawet wyszeptał:
— Och, jakże ciężkie nasze grzechy!
Artystka obejrzała się i nie zobaczywszy ku swemu zdumieniu nic podejrzanego w garderobie, zdecydowała się rzucić okiem na wszelki wypadek pod jedyny mebel — pod kanapę. I oto właśnie tam ujrzała długą figurę ludzką.
— Kto tu jest? — krzyknęła przerażona, odskakując od kanapy i przykrywając się huzarską kurtką.
Strona:Anton Czechow - Śmierć urzędnika.djvu/50
Ta strona została uwierzytelniona.
DYREKTOR POD KANAPĄ
(Zakulisowa historja)
