Strona:Anton Czechow - Partja winta.djvu/126

uważyć jedno odchylenie: jest gadatliwa i krzykliwa. Dzięki jej gadatliwości cierpię na hyperestaesię prawego nerwu słuchowego. Kiedy oglądam język pacjenta, przypominam sobie żonę, a przypomnienie to wywołuje mi bicie serca. Słuszność miał pewien filozof, który powiedział: „lingua est hostis hominum amicusque diaboli et feminarum“. Na to samo cierpi mater feminae — teściowa (z gatunku mammalia).
 I wobec tego, że one obie krzyczą 23 godziny na dobę, cierpię na skłonność do obłędu i samobójstwa. Według twierdzenia moich szanownych kolegów, dziewięć dziesiątych kobiet cierpi na chorobę, którą Charcot nazwał hyperestaesia ośrodka ruchowego mowy. Charcot zaleca amputację języka.
 Operacja ta ma według niego zbawić ludzkość od jednej ze strasznych chorób, lecz — niestety! Billroth, który niejednokrotnie robił tego rodzaju operacje twierdzi w swoich klasycznych pamiętnikach, że kobiety nauczyły się po takiej operacji mówić palcami i takim rodzajem mowy działały na mężów gorzej jeszcze: one swych mężów hypnotyzowały (Memor. Acad. 1878). Ja polecam inny sposób leczenia (vide moja dysertacja). Nie negując amputacji języka, zalecanej przez Charcota, mając całkowite zaufanie do twierdzenia takiego autorytetu, jakim jest Billroth, poleciłbym ze swej strony połączenie amputacji