I znowu walny w tej akcji udział bierze Abraham. Zwołuje np. na 30 marca 1919 wiec do Miszewa pod Żukowem. Tu zapada następująca rezolucja: „My, Kaszubi, zebrani w Miszewie na wiecu, oświadczamy, że nie jesteśmy Niemcami, tylko czujemy się dziś tak jak i dawniej Polakami. Krętactwa gazet hakatystycznych, że jesteśmy Niemcami, uważamy sobie za ciężką zniewagę i stanowczo przeciw temu protestujemy.”
Dalej sięga uchwała oliwska z dnia 6 kwietnia:
„My, zebrani na wiecu polscy parafjanie Oliwy, żądamy i domagamy się, aby Polskie Pomorze z Gdańskiem do Polski przyłączone zostało. Ucisku narodowego, jak dotychczas, znieść nie możemy i wszystkiemi siłami tak ducha, jak ciała, dążenie nasze serdecznie poprzeć gotowiśmy. Niema Polski bez Kaszubów, bez Kaszubów Polski. Rada Ludowa. Oliwa, dnia 6 kwietnia 1919.”
Sytuacja polityczna w Gdańsku i na Pomorzu była niezwykle poważna i zawiła. Podkomisarjat Naczelnej Rady Ludowej w Gdańsku był na Pomorzu naczelną tymczasową władzą polską. Jemu podlegały Rady Ludowe wszystkich miejscowości pomorskich. Wszędzie też tworzono w miejsce dawnej policji straże ludowe, czyli własną milicję. To też kiedy się w lutym 1919 r. rozeszła wieść, że Lloyd George przeciwny jest przyłączeniu Pomorza do Polski, Podkomisarjat zamierzał Gdańsk wziąć siłą. Zamachu dokonać mieli sami Kaszubi. Nawet gdańscy Niemcy zwątpili o ocaleniu i z rezygnacją przyjmowali możliwość powrotu do Rzeczypospolitej. Plany zostały pokrzyżowane nadejściem większych oddziałów pruskiej straży granicznej, t. zw. Grenzschutz.
Położenie stawało się tem groźniejsze, że i swoi w Warszawie zwątpili o tem, czy mocarstwa zachodnie zechcą Pomorze przyłączyć do Polski. Ze strony niemieckiej szły raz za razem z Pomorza i Gdańska zapewnienia, że kraj nadmorski jest nawskroś niemiecki. Wówczas Podkomisarjat gdański na własną rękę wyprawił 3 delegatów do Paryża z memorjałem, zawierającym dowody polskości Pomorza, i żądaniem przyłączenia go do Polski. Na delegatów przeznaczono adwokata gdańskiego, dra Mieczysława Marchlewskiego, Tomasza Rogalę z Kościerzyny i Antoniego Abrahama z Oliwy jako reprezen-
Strona:Antoni Abraham (1869-1923).djvu/23
Ta strona została uwierzytelniona.