Strona:Antoni Abraham (1869-1923).djvu/30

na 17 września 1920 i przedstawia długą rezolucję, żądając wstrzymania wszelkich przesyłek żywnościowych do Gdańska, bojkotowania portu gdańskiego, rozpoczęcia budowy portu polskiego i kolei, do niego prowadzących, z ominięciem Gdańska, wreszcie zabiegów dyplomatycznych celem przyłączenia Gdańska do Polski.
 Żądania te uzasadnia zachowaniem się w czasie niebezpieczeństwa bolszewickiego robotników gdańskich, którzy odmówili przeładowania amunicji, ogłaszając neutralność. Na tym samym wiecu każe jednak oświadczyć: „My, robotnicy i kolejarze na Kaszubach chcemy razem stać wiernie jako straż kaszubska i czuwać nad całością naszej ukochanej Ojczyzny Polski i będziemy potępiać wszelki separatyzm i żywioły wrogie i zdradliwe Ojczyźnie”...
 Niedość na tem. Abraham zostaje powołany do Rady gminnej i jest jednym z najgorliwszych jej członków. „Jako radny był wzorem dla całej gminy” — głosi ogłoszenie pośmiertne — „zawsze gotowy do rady i pracy, nie oszczędzał ni zdrowia, ni czasu, gdy chodziło o dobro gminy”.
 Nie zaniedbuje też swej najmilszej służby, służby Bożej, nierozerwalnej w życiu jego z działalnością dla Ojczyzny. Jako długoletni marszałek i kierownik pielgrzymek na Kalwarję wejherowską, zachęca do wzięcia udziału w nowym pochodzie, gdyż niejednemu „się serce rozraduje, że zobaczy nie soldata na Kalwarji, tylko polskich żołnierzy w rogatywkach”.
 Zdobywa też sobie serca przyjezdnych gości, o czem świadczyć może choćby drobny upominek w postaci fotografij, przez akademików lwowskich, „orlęta”, przysłanych mu na Boże Narodzenie 1921 r. z życzeniami dla ziemi kaszubskiej, zwłaszcza dla niego, jako jej przedstawiciela.
 Zna go już cała Polska i ceni wysoko. Więc tem większem przywiązaniem odwdzięcza się tej nowej, żywej już i wielkiej Polsce. Największą dumą napełnia się serce Abrahama, gdy dnia 2 maja 1922 r. zostaje przez Naczelnika Państwa odznaczony za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej na polu pracy obywatelskiej, Orderem Odrodzenia Polski V kl.
 I jeszcze dwie przeżywa radosne i wniosłe chwile u schyłku życia. Jedną z nich stanowi wycieczka po Polsce. Dnia 20 marca