rocznicę. Prócz niezliczonych drobiazgów, ujętych tylko częściowo w osobne książki, wydał kilkanaście obszerniejszych prac („Historya teatru lwowskiego“, „Z przeszłości Galicyi“, o legionach, o Teofilu Wiśniowskim, o rzezi galicyjskiej) ale i te mają wartość jedynie kompilacyjną. Jest typem niemieckiego literata: systematyczny, niezmordowanie pracowity, traktujący swój zawód prawie po biurowemu. Wygląda jak tur z puszcz litewskich. Wysoki, potężnie zbudowany, kark gruby, głowa ponura, schylona jak gdyby z rozmachem uderzenia w jakiś przedmiot. Ciemny zarost, na nosie cwikier w rogowej oprawie z grubą czarną soczewką. Ma oryginalny charakter pisma: fioletowym atramentem sztychuje na papierze wysokie, ostre, wymierzone geometrycznie litery, które wyglądają na wielkim arkuszu papieru, jak las szpilek i kresek. Jestto pismo biurokraty bez odrobiny fantazyi. Dawniej był dziennikarzem, teraz poświęca się wyłącznie grzebaniu w bibliotekach. Wydaje przytem miesięcznik — Nafta. Jest stworzony na sekretarza towarzystw, lubi bowiem passyami pisać listy. Z tego powodu sam spotrzebowuje mnóstwo marek pocztowych.
