Prałat papieski i katecheta szkoły realnej we Lwowie. Pochodzi z bardzo zamożnej szlachty ukraińskiej. Niski, szczupły ksiądz, nosi niebieskie okulary, do których z powodu niesłychanie krótkiego wzroku przykłada co chwila podwójny cwikier o szyldkretowej rączce, takiej, jakie były używane na zachodzie w czasie panowania stylu roccoco przez panów, a dziś jeszcze przez panie. Elegancki i ugrzeczniony w obejściu, mówi słodziutko, przyciszonym głosem, silnym akcentem ukraińskim, polegającym na ignorowaniu litery ś, a rozmiękczaniu litery c w wyrazach takich, jak „cywilizacya“. Obraca się wyłącznie w sferach dobrze urodzonych, gdzie jest wysoko ceniony dla literackiego wykształcenia i świetnych kolligacyi. Jest arystokratycznym prelegentem; na jego odczytach zbiera się stale cały high-life lwowski z pięciu, siedmiu i dziewięciu pałeczkami w herbie. Sala prelekcyjna zamienia się wtedy w rodzaj buduaru, pachnącego
