Strona:Antoni Józef Jagielski - Żywot doktora Karola Marcinkowskiego.pdf/17

godniowe picie wód w Salzbrun, do których się udał z porady i nalegania sławnego Proff. i Doct. Behredensa, znającego z kliniki Marcinkowskiego, jako ucznia celującego, zniweczyło piersiowe cierpienia, przywracając go pokrzepionego na nowo nauce i pracy. —
 W roku 1822, wkrótce przed ukończeniem nauk wtrącony został do więzienia w Berlinie za udział w związku Polonia, który utworzył i do którego wszyscy prawie rodacy, współkoledzy jego należeli siedział w niém przez ośm miesięcy śledztwa, a późniéj sześć miesięcy w twierdzy Weichsel-Münden. W ciągu więzienia wracał katar płucowy i odtąd początkuje się słabość płucowa 24 lat trwająca, bo wilgotne więzienia, wzburzenie umysłu i życie bezczynne szkodliwy wywarły wpływ na błony śluzowe piersiowych narzędzi, do czego przyłączyło się cierpienie reumatyzmowe. Długi czas leczono go w więzieniach na te słabości.
 Wróciwszy Marcinkowski z twierdzy do Berlina złożył examin na doktora sztuki lekarskiéj i operatora; w dniu 2^im kwietnia 1823. roku bronił publicznie rozprawy: De fontibus indicationum generalim.
 W październiku 1823 osiadł Marcinkowski jako lekarz, operator i akuszer w mieście swém rodzinném, i poświęcał z zapałem niezrównanym siły i czas swój praktyce lekarskiej, niosąc skorą cierpiącym pomoc.
 Z każdym dniem wziętość jego wzrastała i nie było podobno nikogo, któryby nie zapragnął w swych dolegliwościach pomocy Marcinkowskiego. Dochody nabyte przez