Mówię to z słońcem nad głową: rozjaśnij się — w mrok zejdziesz znów!
Dobrem jest tamto i to.
Jakąż pracownię nosisz w sercu?
jakie bożyszcze lśni w twem sercu?
Nadeszła wiosna czas zasiewu —
któż wie, co ty urodzisz w sercu?
Zasłona kryje świat zewnętrzny,
lecz nam rozchyla magię w sercu.
Tułacz swe nogi wsparł na kałuży,
lecz jego wirch bez chmur jest w sercu.
Gdyby nie było marzeń nad ziemią,
nie lśniłby wówczas księżyc w sercu.
I gdyby nie był los mój władztwem Króla —
nie miałby Bóg zamczyska w sercu.
Jest to mityczna niezbrodzona puszcza,
gdzie łów szatanów odbywa się w sercu.
Tu morze myśli bije fal głębiami,
fosforescencye i Lewiatan w sercu.
Zamilknę, gdyż myśl nie znurkuje moja
tych krajobrazów w mojem własnem sercu.
O ludzie wschodni! miłością upojony w tym wszechświecie jestem,
poganin i wierzący — pijany życiem mnich — jam jest!
