a który Ryszard zdarł, by zawiesić swoją chorągiew. Dwa lata siedział Ryszard w ciemnicy austryackiej, zanim go wypuszczono, i to głównie za sprawą papieża[1].
Zakończenie. Celu wyprawy ostatecznie nie osiągnięto. Jerozolimy nie odebrano niewiernym, a i drzewo krzyża świętego pozostało w ich rękach. Mały kawałek ziemi, niedaleko Palestyny, nadano hrabiemu Henrykowi z Szampanii — z urojonym tytułem króla Jerozolimskiego.
Jedyny wynik tej wyprawy — to ufundowanie królestwa Cypryjskiego, z rodziną Luzynianów na tronie. Królestwo to, o które zresztą z Luzynianami toczyli spór Templaryusze, przetrwało lat trzysta w rękach katolickich — i stanowiło przednią straż chrześcijańską na wschodzie — gdzie wszędzie panował półksiężyc.
W każdym razie trzecia wyprawa
- ↑ O Ryszardzie Lwiem Sercu jest bardzo piękna powieść angielska Walter-Skota, tłumaczona też na język polski.
