życzyli sobie, aby doża ich, który Wenecyą kierował, jako prosty urzędnik, pierwszy co prawda, ale tem nie mniej równy wszystkim patrycyuszom (t. j. przedniejszym ludziom) miasta, aby doża ich nosił tytuł cesarza. Nie chcieli też Bonifacego, bo się obawiali jego przewrotności, że mógłby Wenecyi zaszkodzić. (Bonifacy ożenił się z wdową po Izaaku, Małgorzatą, córką króla węgierskiego, nieprzyjaciela Wenecyi).
Wybór więc ostatecznie padł na księcia Baldwina z Flandryi, który d. 9 maja 1204 r. został uroczyście koronowany w kościele świętej Zofii. W tym tedy dniu, rzec można, narodziło się Cesarstwo Łacińskie.
Następnie krzyżowcy podzielili między sobą ziemię. Wenecya otrzymała kraje nadbrzeżne Dalmackie, liczne wyspy, brzegi Syryi.
Bonifacemu dano wyspę Kandyę, ale on ją rychło za duże pieniądze sprzedał wenecyanom, wolał bowiem kraj nad morzem Czarnem, mianowicie Tessalonikę, część dawnej Macedonii.
Rozmaici rycerze i książęta dostali
Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/128
Ta strona została uwierzytelniona.