Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/129

różne ziemie (których zresztą jeszcze nie mieli w ręku — skóra na niedźwiedziu!) i tytuły hrabiów i książąt Ateńskich, Tebańskich, Spartańskich, Korynckich i t. d.
 Główną słabością krzyżowców było to, że nie mieli więcej nad 15,000 żołnierzy. Trudno się było umocować w kraju, bo i w samym Carogrodzie było niezadowolenie i na prowincyi wrzało i od północy grozili bułgarzy.
 Na prowincyi rozeszła się szybko wieść o opanowaniu stolicy przez „dzikich Franków“. Ale tam nikt nie uznawał nowego rządu. Chcieli mieć własnego cesarza: więc wybrano Teodora Dukasa; inni znów wybrali Teodora Laskarysa; jeszcze inni Kanabusa, Tak więc było naraz trzech cesarzy greckich i jeden łaciński. Spór tych cesarzy niejako osłabiał opór greków i był łacinnikom na rękę. Inni znów grecy sami własne państwo dzielili na części i osobne królestwa w niej zakładali.
 Powstało tedy nad morzem Czarnem królestwo Trebizondy, na południu Grecyi królestwo Koryntu, na północy