Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/130

Epir (którego cesarzem był Michał Komnen). Najważniejsze zaś było królestwo Bitynii, ze stolicą Niceą (stąd zwane Nicejskie): tu był królem Teodor Laskarys, który się długo utrzymał.
 Papież Inocenty III srodze naganiał chrześcijańskim rycerzom całą tę sprawę, ale rycerze go zapewniali, że dzieje się to dla dobra kościoła katolickiego. Istotnie jeden z biskupów greckich zapowiedział połączenie obu kościołów, ale w niczem to nie zmieniło uczuć greków do franków: owszem jeszcze bardziej urosła ich nienawiść wzajemna.
 Mimo to sprawę katolicką trzeba było uporządkować. Jednocześnie z cesarzem (francuzem), najwyższym kapłanem wschodu został włoch, ks. Tomasz Morosini z Wenecyi. On to zawiadomił papieża, że Grecya przyłączoną została do kościoła rzymskiego. Z Jerozolimy przyjechało wielu chrześcijan, a zwłaszcza zakonników, Joanitów i Templaryuszów, którzy postanowili zając się szerzeniem wiary katolickiej. Bardzo czynny był pod tym względem Piotr z Kapui.