Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/134

więcej, a cesarstwo łacińskie zamiast być pomocą, stało się owszem przeszkodą w dalszem prowadzeniu wojny świętej.
 Najwięcej na tem wszystkiem zarobiła Wenecya, gdyż wszyscy ci książęta i hrabiowie, którzy dostali w Grecyi ziemie, musieli jej się opłacać, a handel jej coraz lepiej się rozwijał.
 W Ziemi Świętej. Tymczasem Jerozolima ciągle jeszcze była w rękach niewiernych, a ilość ziemi chrześcijańskiej mało co się powiększyła. W r. 1187, po śmierci ostatniego króla Trypoli, kraj ten połączył się z Antyochią w jedno państwo. Królem Antyochii był Bohemund III, człowiek waleczny, który też ciągle wojny toczył z niewiernymi i potrochu swe panowanie rozszerzał. Za to do wielkiej siły i znaczenia doszło księstwo ormiańskie Cylicya za księcia Leona II; ten przyłączył się do kościoła rzymsko-katolickiego wraz ze swoim narodem i ożenił się z córką Bohemunda; papież przyznał mu tytuł królewski.
 Królestwo Cypryjskie nie rozkwitało tak, jak oczekiwano i słabo podtrzymy-