srogie wojny krzyżowe odbywały się w Europie. Mianowicie Maurowie, czyli Arabowie zaczęli wielce uciskać naród hiszpański — i Hiszpanie zwrócili się do rycerstwa Europy z prośbą o pomoc. Mnóstwo też Anglików i Szkotów, Włochów i Węgrów, Holendrów i Niemców ruszyło do Hiszpanii.
Francuzi natomiast wojnę mieli u siebie. Południowa część tego kraju — Prowancya, Gaskonia, Langwedocya — zaraziły się herezyą przeciw-katolicką i od kościoła odpadły. Król francuski tedy wytoczył im wojnę, która trwała 20 i kilka lat, aż tych heretyków (Waldensów i Albigensów) wytępił.
Jednakże część Francuzów przystała wkrótce do nowej wyprawy krzyżowej. Również obiecywał pójść do Palestyny cesarz niemiecki — Fryderyk II.
Krucyata dziecięca. Jakby nowym duchem chcąc natchnąć zobojętniałe na sprawę Chrystusową rycerstwo, Opatrzność wywołała rzecz cudowną i niebywałą. Oto w r. 1212 nagle blizko 50,000 dzieci — z Niemiec, z Węgier, z Francyi, z Włoch — poczuło natchnienie
Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/137
Ta strona została uwierzytelniona.