Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/141

szczęśliwa dla chrześcijan, którzy zdobyli tu część drzewa krzyża świętego — i pewnie by mury forteczne przełamali, gdyby nie jakiś niepojęty popłoch, który ich nagle ogarnął: krzyżowcy w najwyższym bezładzie — nie wiadomo dla czego — zaczęli uciekać, a Saraceni rzucili się ich śladem. Król węgierski chciał wstrzymać ten popłoch, ale nie umiał nakazać porządku i mnóstwo chrześcijan wtedy wyginęło.
 Zniechęciwszy się do tej wojny, Andrzej II postanowił wrócić do swej ziemi. Próżno go błagali chrześcijanie, on już nie chciał dalej wojować, bo nie mógł i tu znaleźć posłuchu. Jednak część swoich rycerzy zostawił, a sam w połowie roku 1216 powrócił na Węgry. W Palestynie bawił nie dłużej nad trzy miesiące.
 Tak się skończyła wyprawa krzyżowa króla węgierskiego Andrzeja II.
 Oblężenie Damietty. W początkach r. 1217 umarł sułtan Malek-Adel i znowu państwo egipskie było teatrem wojen domowych. Różni emirowie wydzierali sobie tron i chcieli Egipt na drobne