Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/144

wraz ze stolicą, oddać drzewo krzyża i wyzwolić więźniów z jassyru.
 Rycerze zgadzali się na słowa Kamela, ale kardynał Pelagjusz nie chciał na to przystać. Radził on zniszczyć Damiettę, a potem dalej podbijać Egipt. Ostatecznie miasto po długim oporze zostało zdobyte, a piękny meczet w Damiecie (5 listopada 1219 r.) został zmieniony na kościół pod wezwaniem Najświętszej Panny.
 Wieść o podboju Damietty bardzo podniosła ducha w Europie. Przeciwnie muzułmanie byli przygnębieni — i oto zaczęli burzyć mury i warownie Jerozolimy, utraciwszy nadzieję, że się tu utrzymają.
 Gdyby chrześcijanie mogli panowanie swoje rozszerzyć wzdłuż Nilu, to zdobycie Damietty miałoby wielkie znaczenie. Dla tego też — a było to w czerwcu 1221 — krzyżowcy postanowili dalsze czynić zdobycze: — naprzód opanować Mansurę, miasto w pobliżu leżące, gdzie się oszańcował Malek-Kamel, a potem iść na stolicę Egiptu, Kairo.
 Malek-Kamel raz jeszcze prosił o po-