czasie umarł cesarz niemiecki Fryderyk II, a po jego śmierci znowu zahuczała w Niemczech wojna domowa, bo jedni chcieli mieć za cesarza Konrada, syna Fryderyka, drudzy Wilhelma, księcia holenderskiego, którego papież mianował królem rzymskim. — Neapol (dziedzictwo Fryderyka) dano Manfredowi z familii cesarskiej niemieckiej, a Sycylia była pełną burzy i rozruchów.
Król angielski Henryk III zgadzał się na wojnę krzyżową, ale w nagrodę żądał Normandyi, owej części ziemi francuskiej, którą niegdyś Filip August odebrał był Anglikom. Ale panowie francuscy nie chcieli odstąpić tej prowincyi. Niczego tedy król Ludwik nie mógł oczekiwać z Europy, rozpoczął więc werbunek żołnierza na wyspie Cyprze i w południowych ziemiach greckich, oraz na wyspach greckich.
Przytem raz jeszcze się do niego zwrócili Mongołowie-Tatarzy, którzy wciąż obiecywali przyjąć chrześcijaństwo, — i Ludwik zamierzał wspólnie z tą wielką siłą iść raz jeszcze na ziemię Egipską. Zanim jednak wojnę rozpo-
Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/172
Ta strona została uwierzytelniona.
