Rewolucya egipska zakończyła się: jedni książęta następowali po drugich, aż zwyciężył wszystkich odważny i zuchwały niewolnik, Bibars, który został cesarzem. Był on równie mądry i równie waleczny jak Saladyn.
Z potężnem wojskiem wyruszył przeciw Palestynie — i kolejno zdobywać zaczął wszystkie miasta i fortece, będące w rękach krzyżowców. A więc naprzód opanował Nazaret, potem Jaffę, wreszcie Antyochię, która blizko 200 lat była pod panowaniem chrześcijańskiem.
Jednocześnie do pewnej siły doszło greckie królestwo Nicejskie, gdzie po Laskarysach, zapanowała rodzina Paleologów. Michał Paleolog wiedział jak słabem jest cesarstwo łacińskie i jak chętnie lud miejscowy byłby wygnał króla Baldwina II. To też bez wielkiego trudu, z dostateczną armią w r. 1263 popłynął
więc i do dziś potomkowie ich, a mianowicie rodzina Habsburgów, cesarzy austryackich, zachowała i dotąd nosi tytuł królów jerozolimskich.
