Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/48

licyi, z Bitynii, z Mezopotamii, z Egiptu — śpieszyli teraz chrześcijanie do Jerozolimy.
 Wkrótce o zwycięstwie krzyża dowiedziała się też i Europa.
 Wyprawa z r. 1101 — 1103. W Europie wieść o wyzwoleniu Ziemi Świętej z rąk niewiernych obudziła zapał niesłychany. Włosi zwłaszcza i Niemcy, którzy dotąd niewielki udział przyjęli w krucyatach, wyruszyli teraz liczną gromadą; poszli też i ci, co jak hrabia Hugo cofnęli się w pół drogi; Konrad wojewoda cesarza niemieckiego Henryka III i Wolff, książę bawarski, dalej Ida, margrabina austryacka, wreszcie gromada rycerzy z Lombardyi (Włochy północne) i z Burgundyi (Francya południowa) — razem blizko 200,000 ludzi, popłynęli teraz do Palestyny.
 Ale niestety! nie znali oni warunków, nie mieli przewodników, a plan ich był niebezpieczny: chcieli mianowicie podbić silne księstwo tureckie Chorassan (w Paflagonii) — i ponieśli straszną porażkę. Przedtem jeszcze podzielili się oni na trzy oddziały — i tembardziej si-