Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/61

 Cesarz grecki Manuel. W Carogrodzie panował wówczas wnuk Aleksego; był on bardzo niezadowolony z nowej wyprawy, ciągle bowiem mówiono o tem, że krzyżowcy chcą opanować nie Ziemię Świętą, ale cesarstwo greckie. I było w tem trochę prawdy, a mianowicie: Konrad III, cesarz niemiecki, miał zawsze pretensyę, że Włochy południowe, razem z Sycylią, należą do Rogiera; z tego powodu książę Sycylii pilnował się wielce, aby go Niemcy nie najechali; cesarz zaś niemiecki związał się przymierzem z cesarzem bizantyjskim: — mieli oni razem napaść na Włochy i podzielić się niemi. Rogier tedy postanowił uprzedzić Niemców i Greków — i sam najechał Grecyę, niepokojąc jej miasta nadbrzeżne i wyspy, a nawet zdobył wyspę Korfu. Aby zaś nie napadali go mahometanie z Afryki, zawarł z niemi sojusz.
 Francuzom najlepiej byłoby pojechać do Ziemi Świętej morzem, przez Włochy, koło brzegów Sycylii i tam złączyć się z Rogierem. Ale cesarz niemiecki namówił Ludwika VII, że ten drogą lą-