Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/73

twy — i krajem zaczęła rządzić wdowa po nim, Konstancya.
 Amaury natomiast skierował swoje siły przeciw Egiptowi. W krajach mahometańskich, podobnie jak i śród chrześcijan, książęta (emirowie) i królowie (sułtanowie) toczyli spory i wojny. — Nuredyn najechał Egipt, a wówczas Amaury wtrącił się do ich walk domowych i stanął po stronie Egiptu przeciw Nuredynowi. Miał zaś tę pociechę, że nowe zasiłki ochotnicze przybyły mu z Europy: książę Thiery z Flandryi, Hugo Lebrun, Geofroy Luzynian i Gwido Luzynian (ci ostatni krewni Baldwina). Przy ich pomocy Amaury zwyciężył Nuredyna, a sułtan egipski zobowiązał się płacić im haracz. — Amaury jednak, oczarowany cudami żyznej ziemi egipskiej, zaczął teraz marzyc o podboju tej krainy, a jako ożeniony z krewną Manuela, liczył na pomoc cesarza greckiego, zwołał nawet sejm, aby tę sprawę rozważyć. Jednocześnie przecież i Nuredyn marzył o takim podboju, gdy niespodzianie obaj — Amaury i Nuredyn — w prędkim czasie jeden po drugim