Strona:Antoni Lange - Dzieje wypraw krzyżowych.djvu/82

się z Ryszardem pogodzić i sam naprzód popłynął, a potem dopiero Ryszard Lwie Serce, który po drodze jeszcze różne miał awantury.
 Cesarz Fryderyk Rudobrody za młodych lat ze swym wujem Konradem III był na drugiej wyprawie krzyżowej. Był to stary i doświadczony wojownik, przezorny polityk. Zanim wyruszył w drogę, rozesłał posłów do cesarza greckiego i do Saladyna, zwiastując im o swojem przybyciu. Cesarzem greckim był wówczas Izaak Anioł (Angelos), i jak zwykle z pewną trwogą oczekiwał łacinników, tembardziej, że na półwyspie Bałkańskim — w Bułgaryi, w Serbii, w Macedonii — były wielkie niepokoje. Słowianie tutejsi: Serbowie i Bułgarzy, którzy częściowo podlegali berłu greckiemu, chcieli wystąpić przeciw cesarzowi — nawet o ile się da, zawładnąć ziemią bizantyjską. To też czekali na Fryderyka Rudobrodego, licząc, że on im pomoże. Przedtem jednak cesarz niemiecki zrobił układ z cesarzem bizantyjskim, że jeden drugiemu w niczem szkodzić nie będzie. Król węgierski,