Ta strona została uwierzytelniona.
IV.
W błędnego koła rzuceni sprężyny,
W własnego serca wsłuchani rozdźwięki,
Czyli to rojąc płazów trud maleńki,
Czy mgliste boje wszechludów krainy;
Na żadne powstać nieudolni czyny
Czuliśmy słabość ramienia i ręki —
I duch nasz stał się na niewolę mięki
I giął się w wichrze jak nadwodne trzciny.
Lecz krwi upustu trzeba młodym żyłom,
I gdy nam ruszyć nie dano berdyszem,
Ażeby od nas powstał w dziejach wyłom —
To my pragnieniem niezdrowem zadyszem,
I, przesyceni zapomnień haszyszem,
Ku beznadziei podążym mogiłom...
