Ta strona została uwierzytelniona.
Świat ten — wieczną tajemnicą.
Tak chce Pan, co zakaz święty,
Dał powiece niezamkniętej.
Duch, co błądzi ziemią tą,
Przez zaćmione patrzy szkło.
Idąc w ciemny szlak nieznany,
Od złych duchów opętany,
Z krain, kędy Bóstwo — Noc
Samowładną dzierży moc —
I, w gwiaździstej lśniąc koronie,
Na swym czarnym siedzi tronie —
Świeżom wrócił w nasze światy
Z poza Thule lodowatej.
POTĘGA SŁOWA.
OINOS.
Wybacz, Agathosie, słabość ducha, który świeżo przystroił się w nieśmiertelność.
AGATHOS.
Nie powiedziałeś jeszcze nic, drogi Oinosie, za cobyś miał prosić o przebaczenie. Poznanie — nawet
