Ta strona została uwierzytelniona.
DANIEL BERZSÖNYI.
Melancholia.
Te a sötet erdök vadonjain
Szeretsz almodozni, o melancholia!
W ciemnych lasów najdzikszych gęstwinach,
Melancholio, lubisz ty przebywać;
Lubisz śnić na pustych miast ruinach,
Smętnym wiatrom echem się odzywać!
Szczyt granitu, w mgieł ujęty chmury
I dolina dzika są ci miłe;
Blady księżyc i gotyckie mury
Czarodziejską mają dla cię siłę.
Na mogiłach mchem pokrytych siadasz,
Tam swą lutnię podnosisz w milczeniu;
I spoglądasz w przyszłość i upadasz,
Rozmodlona w elegijnem tchnieniu.
