Strona:Antoni Lange - Przekłady z poetów obcych.djvu/332

 Casanova Zofia — z męża Wincentowa Lutosławska, zamieszkała w naszym kraju, młoda poetka hiszpańska, jeden z najwybitniejszych talentów w swojej ojczyźnie; w powieści p. t. „El doctor Wolski“ maluje nasze stosunki; wydała tom poezyi pt. „Fugaces“ (Pieśni ulotne). Pisze nadto dzieła histor. z dziejów Galicyi hiszpańskiej. —
 Gautier Teofil (1811 — 1870), rozmiłowany w egzotyzmie, wyznawca sztuki dla sztuki, zwiastun Parnasu t. j. umiarkowania dziwactw romantyzmu; właściwie klasyk romantyzmu z pewnym odcieniem groteskowym w stylu poetów francuzkich przed XVI wieku. — „Emaux et camées“, „Poésies“ „Opisy podróży“. „Studya literackie“, „Rzecz o poetach francuskich groteskowych“, „O szkole romantycznej.“
 Garay Janos (1812—1853), humorysta satyryk węgierski; główne jego dzieło jestto wesoły poemacik „Janos obsitos“ (Janek obieżyświat), zawierający wyborne obrazy z życia ludowego. — „Nowele i komedye“
 Ghil René — ur. 1866, przywódca szkoły ewolucyjno-instrumentacyjnej, zwanej tak z powodu, że wyznaje filozofię ewolucyjną i używa pewnej instrumentacyi w budowie wiersza; system ten polega na szczególnej kombinacyi samogłosek. — Teorya Ghila objaśnioną jest w „Traitédu Verbe“; dzieło jego „Oeuvre“ (inaczej „Legenda marzeń i krwi“) — wyobraża rozwój ducha w jego dążeniu do światła.
 Giusti Józef — (1809—1850) — włoski Béranger, z głębszym podkładem filozoficznym, poeta satyryczny.
 Haraucourt Edmund, ur. 1858, uczeń Leconte de Lisle’a, również pesymista, wydał zbiór poezyi pt. „L’âme nue“.
 Hugo Wiktor Marie, ur. w Besançon — 1802—1886. — Twórca romantyzmu fr. „Ody i Ballady“, „Legenda wieków“, „Straszny rok“. — Romanse: „Nędznicy“, „Rok 93“, „Człowiek śmiechu“, „Pra-