Strona:Antoni Lange - Przekłady z poetów obcych.djvu/333

cownicy morza“, „Notre Dame“. — Dzieła dramatyczne: „Cromwell“, „Marion Delorme“, „Lucrezia Borgia“, „Hernani“, „Le roi s’amuse“ i t. d. — Dzieła polityczne etc.
 Kisfaludy Karol (1788—1831), grał wraz ze swoim bratem Aleksandrem, w liter. węgierskiej rolę Brodzińskiego. Pełny wdzięku liryk; pisał nadto rzeczy epickie „Mohacs“, „Nowelle i sztuki teatralne“; dobry satyryk.
 Leconte de Lisle, Karol ur. 1818 na wyspie Bourbon — 1895, następca Wiktora Huga na tronie poezyi francuzkiej, właściwy twórca Parnasu, przeciwnik egotyzmu w sztuce, miłośnik i odnowiciel form klasycznych. — Napisał: „Poémes antiques“, „Poèmes barbares“, „Poèmes tragiques“. — Nadto wyszedł tom dzieł pośmiertnych. — Tłomaczył Homera, Hezyoda, tragików greckich. — Obacz o nim moje Studya z liter. francuzkiej.
 Longfellow Henryk (1807—1862), wszechstronny poeta amerykański, jeden z pierwszych wykorzystał podania ludowe czerwonoskórych „Hiawiata“. Nadto „Ewangelina“ i „Złota legenda“. Bardzo wdzięczny liryk; tłomacz „Boskiej komedyi“. Z młodszych utworów należy wspomnieć: „Hyperiona“ i „Studenta hiszpańskiego“.
 Mallarmé Stefan (1842—1897), twórca szkoły symbolistów, która się poczyna jego poemacikiem „L’après midi d’un faune“; tu zaznaczył on swoją główną tendecyę, jaskrawe odróżnianie mowy wiązanej od niewiązanej. Teoretyczne objaśnienia w „Divagations“; wydał „Vers et prose“, „Florilège“ i t. d.
 Merill Stuart (ur. 1865), młody Amerykanin, wychowany w Paryżu i piszący po francuzku, umiejętny melodysta języka. Wydał „Gammes“, „Fastes“, „Chansons d’automne“.
 Petöfi Sandor (ur. 1822 w Kis-Körös, zginął w bitwie pod Schässburgiem, w r. 1849), najsławniejszy z poetów węgierskich, choć z pochodzenia