Strona:Antoni Lange - Przekłady z poetów obcych.djvu/336

 Tegner Ezajasz (1782—1846), największy poeta na północy skandynawskiej, twórca romantyzmu szwedzkiego, autor głośnego, dwakroć na język polski tłumaczonego poematu: „Frithiof saga“. — Z innych utworów godne uwagi: „Mędrzec“, „Szwecya“, „Aksei“.
 Trueba, Antonio de, urodzony w r. 1821, w ziemi Biskajskiej, daleki od wszelkich doktryn, stoi na gruncie tradycyi narodowych, i zarówno w wierszu jak i noweli — odtwarza ducha ludowego.
 Vahott Sandor, (1818—1861), liryk sielankowo-patryotyczny, słynny głównie w czasie Odrodzenia węgierskiego. W r. 1846 wydał „Költömények“ (poezye), nadto zaś poemat historyczny: „Elżbieta Batory.“
 Verlaine Paweł (ur. w Metz 1844), przedstawiciel t. zw. dekadentyzmu, liryk najwdzięczniejszy ze wszystkich, jakich dotąd wydała Francya. Pisał wiele: „Poèmes Saturniens“, „Jadis et naguère“, „Romances sans paroles“, „La bonne chanson“, „Amour“, „Bonheur“, „Sagesse“ — Wydał też „Poètes maudits“ — profile kilku poetów. — Umarł w roku 1896. —
 Viélé-Griffin, Francis — współczesny poeta francuski, bardzo osobisty, melodyjny i ekspresyjny. Umie splatać prostą pieśń ludową z najbardziej modernistycznym duchem. — „Cygnes“, „Joies“, „Yeldis“, „Пάλαι“, — Tłumacz francuzki Swinburne’a.
 Vrchlicky Jarosław, właściwie Emil Bogusław Frida (ur. 1853) wraz z Juliuszem Zeyerem i Świętopełkiem Czechem stanowi wielką trójcę poetów czeskich z lat siedmdziesiątych. Napisał wyżej 20 tomów poezyj. „Duch i Świat“, „Sfinks“, „Co żywot dał“, „Gorzkie ziarna“, „Symfonie“, „Eklogi“, „Perspektywy“, „Męty“, „Poezye epickie“, „Twardowski“. Kilka dzieł dramatycznych; tłumaczył Dantego, W. Hugo, Mickiewicza, Leopardiego; antologia włoska i francuska.