Strona:Antoni Ossendowski - Po szerokim świecie.djvu/95

bności od zarzutów moich, nie bardzo w tej kwestji obznajmionych oponentów, wystąpił jeden z najsłynniejszych autorytetów w zakresie tych kwestyj. Jest nim René Guénon, profesor hinduizmu, autor słynnych dzieł: „L‘introduction aux doctrines hindoues“, „Orient et Occident“ etc. W Nr. 12-m wychodzącego w Rzymie miesięcznika „Atanòr“ (grudzień 1924) umieścił p. René Guénon artykuł „Il Re del Mondo“. W swojej dość obszernej, ściśle dokumentowanej rozprawie francuski uczony dowodzi, że pojęcie o Agartha i tajemniczym Brahathma znajduje się w literaturze hinduskiej, a wskazywane przeze mnie pewne daty chronologiczne odpowiadają znanym w historji hinduizmu okresom, mianowicie epoce Manu oraz Kali-Yuga, czyli „czarnego weku“, znajduje historyczne usprawiedliwienie słyszanych przeze mnie opowieści o pierwszym Goro, o trójcy, panującej w podziemnej krainie etc., wyrażając wreszcie domysł, że w jaskiniach i podziemiach Azji i Ameryki mogły z dawnych czasów utrzymać się pewne tajne organizacje wtajemniczonych, mówiąc, że te organizacje posiadały klucz „Przedwiecznego Logosu“, trzymany w tajemnicy w głównym ośrodku wtajemniczonych, w ośrodku „niedostępnym“, czyli po sanskrycku — Agartha. Europa posiadała w wiekach średnich łączność z tym ośrodkiem, lecz z biegiem czasu nić ta została zerwana. Nastąpiło to ostatecznie, gdy znikł order Róży i Krzyża i gdy wielcy mistrzowie orderu przenieśli się po wojnie trzydziestoletniej do Azji.
 „Od tej pory — pisze p. R. Guénon — tajemna wiedza nie jest strzeżona przez żadną organizację zachodnią. Swedenborg twierdzi, że „straconego sło-