Prouta purpurin Goldinga Birda uważa zaś Thudichum za ciała powstałe wskutek ukwaszenia urochromu i odpowiadające może kwasowi omicholowemu, utrzymując, że ciemniejsza barwa moczu (niekiedy u chorych) pochodzi z ukwaszenia nie zaś z powiększenia ilości barwiku.
Prace Thudichuma nad barwikami moczu powtarzałem w tutejszéj pracowni chemiczno-patologicznéj pod kierownictwem Dr. Stopczańskiego, przyczém doszedłem do przekonania, że przedmiot ten wymaga jeszcze dalszych poszukiwań. Jakie w téj mierze dotąd otrzymałem wypadki, w krótkości podać je tu zamierzam.
Thudichum podaje kilka sposobów dla otrzymania urochromu. Cała rzecz polega na staranném oddzieleniu składników moczu w ogóle, ostatecznie zaś chlorku sodu. Tak np. wyciąg eteryczny z pozostałości moczu zaprawionéj małą ilością kwasu chlorowodowego, po odkropleniu eteru, rozcieńczeniu pozostałości eterycznéj wodą przekroploną i przesączeniu, służy do strącenia w tym rozczynie urochromu solą zasadową octanu ołowiowego. Osad otrzymany po staranném wygotowaniu i wymyciu (celem oddalenia chlorków łatwo przylegających do barwika), rozkłada się kwasem siarkowodowym, a po odsączeniu siarczku otrzymuje się rozczyn urochromu barwy żółtawéj. Inaczéj znowu dla lepszego oczyszczenia urochromu można rozłożyć osad ołowiowy kwasem siarkowym rozcieńczonym, ten ostatni usunąć z przesączonego płynu węglanem barowym, a z otrzymanego przez to ostatecznie rozczynu urochrom strącić octanem rtęciowym. Gdy w osadzie tym rtęciowym urochrom okaże się dosyć czysty, to wyłączyć go
Strona:Antoni Schattauer - Nieco o barwikach w moczu ludzkim.djvu/9
Ta strona została uwierzytelniona.
5
