Strona:Antychryst.djvu/176

Ta strona została przepisana.

tnie coś podobnego do uczuciowości, gdy carowa mówiła swoim słodkawym głosikiem: »pisklęta pewnie płaczą po niej«.
Czy nie tego samego dnia wydany został straszliwy ukaz?
»Jego Carska Wysokość raczył zauważyć, że u katorżnych niewolników, zesłanych do ciężkich robót, nozdrza nieznacznie tylko wyrywane zostały; wskutek czego Jego Carska Wysokość nakazał wyrywać nozdrza do kości, aby katorżnicy mogli być rozpoznani, gdy uciekną i aby nigdzie ukryć się nie mogli«.
Albo drugi ukaz prawideł admiralicyi:
»Jeźli kto sam siebie zabije, ten martwy ma być powieszony za nogi«.


∗             ∗

Czy jest okrutny? To pytanie.
»Kto jest okrutny, ten nie bohater« — oto jedno z tych powiedzeń cara, w które nie bardzo wierzę; zbyt widocznie przeznaczone są one dla potomności. A jednak dowie się potomność, że współczucie dla jaskółek nie przeszkadzało mu zamęczyć siostry, żony a może w przyszłości i syna.


∗             ∗