Strona:Archanioł jutra (Arnsztajnowa).djvu/32

Nowy obrazek: szaro-zielonawe khaki,
U pasa rzemiennego tajemnicze haki,
Obnażone kolana nad pończochy wełną,
Krawat, znaczek... Z plecakiem i manierką pełną,
 O, w drużyny przymierzu,
 Noc w obozie na kępie!
 O „Szakala” zastępie!
 Harcerzu mój, Harcerzu!

Któż wypowie czar musztry, gdy mięśnie się prężą,
Gdy karność duszę hardą uzbraja pawężą!
Honor skauta... i wiara... a Polska — rzecz wielka...
Wczoraj marsz podziwiały Zosia i Anielka.
 O wyprawy, wywiady,
 Gdzie morzem każde błoto,
 Własnoręczne obiady...
 O pieśni! Roto!... Roto!...

Siwa bluza i srebrny wężyk na kołnierzu,
Odznaka wiernej służby... Żołnierzu! Żołnierzu!
O Legendo cudowna o Pierwszej Brygadzie!
Śnie młodzieńczy, coś jawą się stał, śnie o szpadzie!
 Dziś w okopach jak krety,
 A jutro na bagnety...
 O, z ręką na temblaku,
 Junaku mój, junaku!

Po nową kartkę ręka niecierpliwa sięga:
Dwie gwiazki, Krzyż Walecznych, i za rany wstęga...
Tasuję i przekładam... do pierwszej przymierzę.
O Armji Wolnej Polski dumny oficerze!
 O różańcowe grona!
 Szablo śmigła! Biczyku!
 Bajko! Bajko wcielona!
 Czy to ty, mój chłopczyku?