żółwim krokiem; nim co uradzili trzeba było wprzód naradzić się z posłem moskiewskim lub czekać sztafety z Petersburga. Król często chorował albo w rzeczy najlepszéj, najbardziéj żądanéj, sesye solwował. Gorliwi posłowie, bo do tego sejmu było ich bardzo wielu, krzyczeli na to mocno, a na koniec ułożyli, że jeżeli król będzie częściéj chorował, aby jak za Władysława IV. sejm się agitował a królowi donosili, co się robić będzie. Ustanowiono posłów extraordynaryjnych: do Berlina był wyznaczony książę stolnik Czartoryski[1], do Wiednia pan Wojna generał[2], do Moskwy Potocki[3], wojewoda ruski, który złożył województwo i kupił generalstwo artyleryi od Brühla, a to żeby był posłem i miał komendę nad wojskiem stojącym w Ukrainie, co téż i stało się; do Turcyi Piotr Potocki starosta szczerzecki; do Francyi Stanisław Potocki[4], do Anglii Bukaty[5], ten sam powtórzony z mocą wyższą, wysłany został, aby jadąc i w Holandyi pokłonił się. Do Szwecyi Potocki[6] starosta tłomacki, do Drezna Małachowski[7] starosta opoczyński[8]. Skasowano departament i radę nieustającą, która to sesya mocno była burzliwa. Dwór za nią mocno obstawał, bo była instrumentem Moskwy, naród jéj nie cierpiał i posłowie w instrukcyach mieli nakazane skasowanie jéj. Konała rada przez godzin 25 i w nocy o godz. 3. skasowaną przez turnowanie głośne i ciche została. Wiele było na to pism i paszkwilów. Senat za nią obstawał niewstydnie, wydając się być z strony moskiewskiéj obowiązani i płatni niektórzy. Kasztelan żarnowski Szydłowski śmiał radzić w mowie swojéj aby przed skasowaniem rady nieustającéj posłać do Stackelberga posła moskiewskiego, pytając się, czy można to uczynić? Na co cała izba w ogniu krzyczeć poczęła, powstało szemranie od arbitrów, nawet poczęto świstać i nogami stukać, nie dali mu zakończyć téj mowy, a tak kasztelan pieczeniarz, musiał pójść ze wstydem i podłą duszą swoją jeść pieczenie do Alexandrowicza. Potocki Stanisław powiedział: czego się mamy bać, jeżeli nas straszyć będzie za skasowanie rady; mamy i my broń przy boku
- ↑
Ks. Józef Klemens Czartoryski – patrz artykuł w Wikipedii, bez zapłaty dla siebie, a tylko dla sekretarza, kurierów i „sekretne ekspensa”.
- ↑ Franciszek K. Woyna – patrz artykuł w Wikipedii
- ↑ Stanisław Szczęsny Potocki z Tulczyna – patrz artykuł w Wikipedii
- ↑ Stanisław Kostka Potocki – patrz artykuł w Wikipedii, w chwili mianowania eks-podstoli, pojechał do Paryża na swój koszt, za ewentualne wydatki na miejscu zgodziła się płacić księżna marszałkowa Lubomirska.
- ↑ Franciszek Bukaty – patrz artykuł w Wikipedii. Wymieniona nominacja nastąpiła wskutek wsparcia partii radziwiłłowskiej i rezygnacji Kazimierza Rzewuskiego, pisarza.
- ↑ Jerzy Michał Potocki, jeden z czterech braci Ignacego Potockiego, przeciwnik Rosji, patrz artykuł w Wikipedii.
- ↑ Jan Nepomucen Małachowski, syn Mikołaja, wojewody sieradzkiego – patrz artykul w Wikipedii.
- ↑ Nadto do Kopenhagi został wysłany Adam Wawrzyniec Rzewuski – patrz artykuł w Wikipedii
