elekcji króla, „za co w roku 1767 – jak pisze naoczny świadek – przez Moskali w areszcie politycznym do Warszawy była przeprowadzona.”
Król zobaczywszy się z nią, udał, jakoby o niczem nie wiedział i począł wypytywać nawet o przyczynę jej przybycia do Warszawy. Lecz otrzymał też odpowiedź, jakiej się pewnie nie spodziewał. Tak mu bowiem pani kasztelanowa wówczas odpowiedziała:
„Warszawa monstrum ma jakieś porodzić, a mnie tu Moskale sprowadzili do babienia.”
Nakazom carycy Katarzyny nie była również powolną i ani jej homagium nie złożyła, ani też powróciła do zabranych prowincyj, czego się właśnie caryca domagała, za co z dóbr w tym zaborze się znajdujących, wszelkich pozbawioną została dochodów.
W czasie powstania Kościuszkowskiego pieniędzmi i zabiegami pomagała bardzo walczącej braci. A że tajemnicy z tego nierobiła że koresponduje z Kościuszką, że posyła młodzież do powstania i tej młodzieży daje pieniądze, zaczęli ją Niemcy tak prześladować, że aż uczuła się zmuszoną wyjechać ze Lwowa. Wówczas to porzuciła „cnotliwych schronienie” i przeniosła się do Krystynopola, który wydzierżawiła od „kamery.”[1]
- ↑
Kamery – gabinetu, czyli inaczej rządu [w Wiedniu].
