Strona:Arthur Conan-Doyle - Znamię czterech.djvu/20

 „Zechciej pani przybyć dziś wieczorem o 7-ej do Lyceum-Theatre. Proszę stanąć przy trzeciej kolumnie od lewej strony. Niech pani przyjdzie z dwiema osobami znajomemi: wyrządzono pani krzywdę, lecz przyszła chwila odszkodowania. Gdyby pani przyprowadziła ze sobą policyę, sprawa poszłaby w niwecz.

„Nieznany przyjaciel.“

 — Hm! ciekawe istotnie — zauważył Holmes. — Jakże pani postąpi?
 — Przyszłam właśnie zasięgnąć pańskiej rady.
 — Otóż moja rada taka: pójdź pani na miejsce oznaczone ze mną i z doktorem Watsonem. Wszak korespondent każe pani przyprowadzić dwóch przyjaciół? Nie pierwsza to sprawa zawiła, którą rozplątujemy razem.
 — Ale czy pan zechce na to przystać? — spytała, zwracając ku mnie swą wdzięczną twarzyczkę.
 — Rad będę i dumny, jeśli zdołam pani dopomódz.
 — Dziękuję panu serdecznie odparła. — Dotyczas pędziłam życie odosobnione i nie mam przyjaciół, którzyby mogli oddać mi tę usługę, Więc mam tu przyjść o szóstej?
 — Tak — odpąrł Holmes — byle nie później. Ale jeszcze jedno pytanie: czy list skreślony jest tem samem pismem, co adresy na pudełkach z klejnotami?
 — Mam te wszystkie adresy przy sobie — rzekła, wyjmując z kieszeni sześć pasków papieru.
 — Pani jesteś klientką wzorową: domyślasz się, co może być potrzebnem. Proszę pokazać.
 Rozłożył paski na stole i zaczął je porównywać uważnie.
 — Adresy wypisane charakterem zmienionym, zaś list — właściwym — rzekł po chwili — wszystko jednak wyszło z pod jednego pióra: to nie ulega wątpliwości. Przyjrzyjcie się państwo: małe c podobne są do e, przy każdem s na końcu słowa idzie kreska w dół. Jeden i ten sam człowiek pisał to wszystko. Nie chcę wzbudzać w pani fałszywej nadziei, miss Mor-