Strona:Arthur Conan-Doyle - Znamię czterech.djvu/74

jest niezwykle zwinny i zręczny, wreszcie jako broni używa maczugi kamiennej i kolców zatrutych. Jakiż wyprowadzasz pan ztąd wniosek?
 — To musi by człowiek dziki! — zawołałem — zapewne jeden z indyjskich wspólników Jonatana Smith.
 — Bynajmniej. I ja tak sądziłem w pierwszej chwili po obejrzeniu tych przedmiotów, ale ślady stóp były tak charakterystyczne, że po rozwadze zmieniłem zdanie. Mieszkańcy Indostanu bywają małego wzrostu, lecz mają jednak nogi znacznie większe. Hindus czystej krwi ma nogę długą i wązką; Mahometanin nosi sandały i dla tego pierwszy palec u nogi ma odstający, gdyż oddziela go od innych gruby rzemień. Zresztą zatrute kolce mogły być puszczone tylko z łuku. No, powiedz że mi teraz, zkąd ów dziki człowiek jest rodem?
 — Z Ameryki Południowej — odparłem na chybił trafił.
 Holmes zdjął gruby tom z etażarki.
 — Oto pierwsza część słownika geograficznego, który obecnie wychodzi. Coś tu znajdziemy — rzekł otwierając grubą księgę na literze a — „Archipelag Andamański, położony o trzysta czterdzieści mil od Sumatry, w zatoce Bengalskiej i t. d. Klimat wilgotny, rafy koralowe, rekiny, osada karna, ciężkie roboty w Port-Blair. Wyspa Rutland, plantacye tytuniu...“ Mniejsza o to, idźmy dalej. Oto czego nam trzeba: „Mieszkańcy wysp Andamańskich są najmniejszą rasą na kuli ziemskiej, choć niektórzy uczeni za najdrobniejszych ludzi poczytują Buszmanów z Afryki, Indyan Digger z Ameryki lub mieszkańców Ziemi Ognistej. Średni wzrost Andamańczyków nie dochodzi 1 m. 25 ctm. Ci wyspiarze odznaczają się charakterem ponurym, nietowarzyskim i okrutnym, zdolni są jednak do wdzięczności i nie zapominają nigdy doznanego dobrodziejstwa.“ — Zapamiętaj to sobie, Watsonie. — „Zazwyczaj są bardzo szpetni: mają dużą, nieforemną głowę, małe oczki przenikliwe i okrutne, nogi i ręce fenomenalnie małe. Przy swej wrodzonej dzikości opierają się dotychczas usiłowaniom Anglików, pragnących wzbudzić w nich zaufanie; wreszcie są