Strona:Arthur Howden Smith - Złoto z Porto Bello.djvu/78

znajdzie; już mu się to wpierw udawało. Daj mu aść sporo czasu po temu.
 — Skoro tylko Santissima Trinidad otrzyma rozkazy, Diego będzie powiadomiony.
 Zaczął schodzić w dół; naraz zawrócił znów na górę.
 — Ten okręt ma ciężki ładunek kruszcu, Murrayu. Czy jesteś pewny...
 Dziadek roześmiał się.
 — Nie frasuj sobie tem głowy, caballero. Możemy kupić dwu Hiszpanów za kruszec z Santissima Trinidad. Wszelakoż zdaje mi się, że muszę waćpanu powiedzieć dobranoc. Słuchaj!
 Dzwon na fregacie hiszpańskiej wybił osiem uderzeń.
 — Północ! — wykrzyknął O‘Dcnnell. — Czy waćpan zdołasz czmychnąć o świcie?
 — Mój drogi panie, — odparł pogodnie mój dziadek, — tego brygu nie zobaczy nikt... nigdzie i nigdy...
 O‘Donnel drgnął.
 — Dobranoc, — rzekł krótko i głowa jego znikła za burtą.
 Posłyszałem chrzęst wioseł, cichy rozkaz, rzucony po hiszpańsku, a następnie jednomierne pluskanie i chlupotanie oddalającej się łodzi. Mój dziadek przyglądał się jej przez chwilę, poczem zwrócił się w stronę, gdzie stałem.
 — Hola, wnuczku mój Robercie, jakiego jesteś o nas zdania? — zagadnął.
 Postanowiłem zachować spokojny ton głosu; nie chciałem bowiem, by miał się radować mniemaniem, iż mnie zaskoczył.
 — Myślę, że jesteście wplatani w gorsze nawet łajdactwa, niż przypuszczał mój ojciec.
 — Asan masz ciasne pojęcie o świecie — rzekł ów na to. — Bądź co bądź doświadczenie wyleczy cię z tego błędu. Narazie nie bądź pochopny do wyciągania jakichkolwiek wniosków z tego, co podsłuchałeś. Wkrótce dowiesz się całej historji, lecz zanim wtajemniczę cię dokładnie w nasze położenie, lepiej czyń tak, jakbyś o niczem nie wiedział.
 — W każdym razie korsarzem nie jestem, ani nim nie zostanę.

66