działanie, gdy osobiście go dotkniemy. Chociaż każdy osobnik ze względu na pochodzenie, należy przedewszystkiem do swego gatunku, a nie do siebie samego, to jednak intellekt, skierowany w większości ku celom osobistym, nie może działać zgodnie z celami gatunku, poświęcając interes osobisty. Dlatego też natura, ku osiągnięciu celu własnego, obcego interesom osobnika — daje mu złudzenie, skutkiem którego osobistem szczęściem zdaje mu się to, co w istocie jest dobrem gatunku.
Złudzenie to stanowi instynkt, który najczęściej objawia się jako poczucie gatunku, ofiarując istocie to, co jest dla gatunku pożytecznem. Ponieważ jednak wola osobnika jest indywidualną, a więc ilekroć ma działać zgodnie z celami gatunku, ulega złudzeniu i sądzi, że służy celom własnym. Zewnętrzne przejawy instynktu najlepiej widzieć się dają u zwierząt, gdyż u nich częściej badać je można niż u człowieka; wewnętrzny zaś jego
Strona:Arthur Schopenhauer - Psychologia miłości.djvu/25
Ta strona została uwierzytelniona.
19
PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI.
