bniku. W istocie nasz udział w losach najbliższego pokolenia, t. j. interes w dalszem prowadzeniu gatunku jest dla nas rzeczą pierwszej wagi. Jest nam on droższy od wszystkich innych; od jego powodzenia lub niepowodzenia zależy całe nasze szczęście, dla niego nieraz ofiarujemy nawet życie. Zatem gatunek jest bliższym naszej istoty, niż indywiduum i żyjemy raczej w pierwszym, niż w ostatniem. I w istocie co znaczą te namiętne spojrzenia zakochanych, spojrzenia pełne oddania i samoofiary? W nich się wyraża ognista żądza nieśmiertelności, one są dowodem naszej nieskończoności, dowodem wiecznego żywota gatunku. Dla tego uważać życie gatunku za coś drugorzędnego i obojętnego, jest to błąd najwyższy; wytłómaczyć go można tem, że pod wyrazem życie rozumie się byt podobnych nam, lecz nie identycznych osobników; a takie rozumienie rzeczy wyjaśnić znów można tem, że wychodząc z poznania zewnętrznego, dostrzegamy tylko ze-
Strona:Arthur Schopenhauer - Psychologia miłości.djvu/63
Ta strona została uwierzytelniona.
57
PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI.
