Ta strona została uwierzytelniona.
Polskich sztandarów ptak[1],
Wieczystej chwały znak,
W błękitny wionął szlak,
Dumnie, jak wprzód!
Błysnęła zorza z chmur,
Znalazła w sercach wtór,
A orzeł bielą piór
Osłonił lud!
Hej, ludu! czoła zniż:
Twe orły wieją wzwyż:
Tak szły na armat spiż
Za dawnych dni!
Swobody głoszą wieść!...
O! Ty je umiesz nieść
I ginąć za ich cześć
W potokach krwi!
- ↑ Na czele Pochodu Narodowego w r. 1905 niesiono chorągwie polskie z 1831 i 1863 r. O tych sztandarach mówi wiersz.
