Strona:Artur Schopenhauer - O wolności ludzkiej woli.djvu/159

Ta strona została przepisana.

niem w powietrze, (tak! — mianowicie w wodotrysku), ostatecznie mogę się nawet zagotować i ulotnić, (słusznie! — przy 80° ciepła); lecz nie uczynię teraz nic z tego wszystkiego, lecz pozostanę, dobrowolnie i spokojnie, w przeźroczej, lustrzanej toni stawu.“ Tak, jak woda może to wszystko zrobić tylko wtedy, gdy nastąpią przyczyny, powodujące ją do tego lub owego, tak samo i ów człowiek jedynie tylko pod tym samym warunkiem może uczynić to, co mu się zdaje, że może. Dopóki nie nastąpiły przyczyny, nie może, lecz potem już musi, tak samo, jak woda gdy się tylko znajdzie w odpowiednich warunkach. Jego pomyłka i w ogóle złudzenie, jakie tu powstaje dzięki błędnemu tłumaczeniu sobie samowiedzy, złudzenie, jakoby ów człowiek mógł zrobić to wszystko zaraz teraz, polega, — biorąc ściśle, — na tem, że jego wyobraźnia może sobie unaocznić w pewnej chwili tylko jeden obraz, wykluczający na tę chwilę wszystko inne. A gdy sobie następnie przedstawia pobudkę jednej z owych czynności, któreśmy przyjęli jako możliwe, odczuwa natychmiast, jak ona działa na jego wolę [422] i w ten sposób ją niepokoji: w języku fachowym[1] nazywa się to „velleitas“[2]. Następnie jednak sądzi, że mógłby uczynić z niej „voluntas,“[3] t. zn. wykonać przedstawioną czynność: jednakowoż jest to złudzeniem. Gdyż wnetby się zjawiła rozwaga, przypominając mu pobudki przeciwne, lub pociągające go w innych kierunkach, i zauważyłby potem, że czyn nie następuje. W razie takiego kolejnego przedstawiania sobie pobudek różnych i wzajemnie się wykluczających, — gdy się zarazem stale odzywa owo wewnętrzne: „mogę robić, co chcę,“ — wola obraca się niejako jak chorągiewka na dachu, osadzona na dobrze naoliwionych zawiasach, przy niestałym wiatrze, i zwraca się natychmiast w kierunku każdej pobudki, którą wyobraźnia stawia jej przed oczy, i kolejno w kierunku wszystkich takich możliwych pobudek, a przy każdej człowiek myśli, że może jej chcieć, a więc ustalić chorągiewkę na tym właśnie punkcie. A jest to tyl-

  1. W oryginale jest: „Kunstsprache.“
  2. „Zachcianka.“ — W niemieckiem „Gelüste.“
  3. „Wola.“