Ta strona została przepisana.
Dokument — Beleg (zob. świadectwo), 442, 462.
Doświadczenie — Erfahrung. 384, 400, 401, 403, 404, 424. Przedmiot doświadczenia — Gegenstand der Erfahrung. 405.
Zasada doświadczenia — Erfahrungssatz. 401. Zasada wyprowadzona z doświadczenia, której prawdziwość opiera się na przytoczonych faktach wziętych z doświadczenia, a nie na dowodach, wysnutych za pomocą sądów.
Doświadczenie jest bezpośrednią wiedzą, opartą na spostrzeżeniu: jest albo zewnętrzne, gdy pomijamy jego stronę podmiotową (t. zn. wewnętrzne przeżycia), albo wewnętrzne, gdy zwracamy uwagę właśnie na ten moment.
Doświadczeniowy — empirisch (zob. empiryczny), w złożeniach — Erfahrungs-, 366, 386, 401, 476.
Wynikający lub pochodzący z doświadczenia, osiągnięty drogą doświadczeń. Doświadczalny — dający się tą drogą osiągnąć.
Wynikający lub pochodzący z doświadczenia, osiągnięty drogą doświadczeń. Doświadczalny — dający się tą drogą osiągnąć.
Dowód — Beweis, 390. Grund — 403, 442, 450, (jako „logischer Grund“).
Dowód przeciwny — Gegenbeweis. 453
Dowodzić — belegen, beweisen. 444.
Dowód jest wykazaniem prawdziwości lub błędności sądu na podstawie wyobrażenia lub innych sądów, uchodzących za prawdziwe.
Dowód jest wykazaniem prawdziwości lub błędności sądu na podstawie wyobrażenia lub innych sądów, uchodzących za prawdziwe.
Dowolny — Zob. samowolny.
Duch — Sinn. 442, 443. Zob. sens, znaczenie. — Geist, 466.
Dyalektyka — Dialektik, 398. — Sztuka dysputowania. Logiczne postępowanie, wyprowadzające twierdzenia z pojęć. Kant nazywa ją „logiką pozoru“ (Kr. cz. r. str. 83). Metoda dyalektyczna u Hegla, zob. wstęp, str. I i n., i 41. Zob. metoda.
E.
Empiryczny — empirisch. Zob. doświadczeniowy, doświadczalny. 366, 386, 403, 408, 428, 475.
empiryczny charakter, 427, 460. Zob. charakter.
empiryczny charakter, 427, 460. Zob. charakter.
