Strona:Artur Schopenhauer - Sztuka prowadzenia sporów.djvu/23

 Tym sposobem przy pomocy homonimii przeciwnik podstawił tu honor obywatelski lub dobre imię, zniesławione przez obmowę, na miejsce honoru rycerskiego, nazywanego inaczej „point d’honneur,” który może być shańbiony przez obelgę. I dlatego, że napaść na pierwszy rodzaj honoru w celach utylitarnych nie może pozostać bez odpowiedzi, lecz powinna być odbitą przez publiczne odparcie dowodów, — więc podług tychże samych zasad i napaść na honor rycerski nie może pozostać bez zemsty, lecz powinna być odpartą przez mocniejszą jeszcze obelgę i pojedynek. Dzięki temu przez homonimię w wyrazie „honor” powstaje pomieszanie dwóch zgoła odmiennych pojęć.

 Wybieg 3. Twierdzenie, postawione jedynie w stosunku κατά τι, relative, przyjąć ogólnie, ἁπλῶς, absolute, lub przynajmniej pojąć je w zupelnie innym sensie, a następnie w tym właśnie sensie obalić je.
 Oto przykład Arystotelesa: „Maur jest czarny, ale pod względem zębów — biały; jest więc jednocześnie czarny i nieczarny.” Przykład to zmyślony, który w rzeczywistości nikogo nie oszuka. Weźmy inny z życia potocznego.
 Przykład. W pewnej dyskusyi filozoficznej zgodziłem się na to, że system mój popiera i chwali kwietystów. Wkrótce potem rozpoczęła się rozmowa o Heglu, więc dowodziłem, że filozof ten po większej części pisał bezsensa, lub przynajmniej wiele miejsc jego utworów są takiemi, iż autor pisze wyrazy, czytelnik zaś musi dodać sens. Przeciwnik mój nie zaczął odpierać mnie ad rem, lecz