Strona:Arumugam książę indyjski.djvu/33

może, że religia żydowska była poprzedniczką i wzorem wiary chrześcijaństwa, a jak żydowscy kapłani musieli przed ofiarą ręce umywać, tak i my przed pracą i modlitwą czyścimy wodą święconą duszę z plam i ze zmaz. Mów tylko zawsze: w imię Ojca, i Syna i Ducha świętego; oczyść mnie Boże, krwią Swego Syna od wszelkiego grzechu i uchroń mnie od niebezpieczeństw grożących ciału i duszy.“
 „Jakiż przy tem,“ pytał Arumugam, „czy — nisz znak na sobie ręką?“
 „Jest to znak Krzyża świętego,“ szepnął z cicha Piotr. „Uważąj, trzeba to tak czynić.“ Pochwyciwszy Arumugama za rękę przytknął ją do czoła, piersi i ramion. „Tak, powtórz to jeszcze,“ dodał. W tem zadzwoniono, a Piotr zawołał: „Pójdź, już czas do szkoły.“
 Pędem pospieszyli nowi przyjaciele przez ogród i weszli na schody, gdzie ich oczekiwał O. Franciszek, aby Arumugamowi wy — znaczyć ostatnie miejsce w klasie. Misyonarz namyślił się przez chwilę, wreszcie posadził nowego ucznia obok „dzikiego Pietrka.“ Ten zaczerwienił się z radości, a gdy Ojciec Franciszek się przeżegnał, aby odmówić modlitwę przed nauką, potrącił Pietrek swego sąsiada i szepnął mu: „Arumugamie, czyń to, co ja.“
 Arumugam spojrzał na niego i złożył ręce na piersiach. Uczynił też i znak Krzy-