i pospiesznym pędem pobiegli tragarze z zamkniętym palankinem w stronę morza.
Zanim przyjaciele Arumngama, korzystając z gościnności O. Kolumbana, dowiedzieli się o powyżej wspomnianych wypadkach, zanim wpadli na ślad znikłego nagle młodzieńca, nadeszła z Trycznapalli listowna wiadomość, że książę wrócił do pałacu ojca. Suami zdecydował się odwieść ojcu syna, powątpiewając, czy spowoduje kiedykolwiek chłopca do wyrzeczenia się wiary w Chrystusa. Spotkanie radży ze synem nie było wesołem; ale Arumugam nie uląkł się gniewu ojca i silnie obstawał przy zamiarze przyjęcia Chrztu św. Oświadczenie swoje zakończył temi słowy:.
„Dotrzymałem słowa i obeznałem się z religią Bramy. Teraz dotrzymaj i ty słowa i pozwól mi posłuchać głosu serca i pójść za swem przekonaniem.“
To mówiąc wyszedł z komnaty, poszedł do swego pokoju i ukląkł, aby podziękować Bogu za to, że go natchnął łaską jawnego wyznawania swej wiary wobec ojca.
Skoro się tylko oddalił, przełożony Braminów w te słowa odezwał się do radży:
