Strona:Asnyk Adam - Pisma 03. Wydanie nowe zupełne.djvu/116

Ta strona została uwierzytelniona.
GŁOS WOŁAJĄCY NA PUSZCZY.


Czasami doleci z burzą
Do uszu bezmyślnej tłuszczy,
Do wodzów, co kłamstwu służą,
Głos wołający na puszczy.

Grozą przenika ich serca;
Nie jeden porzuca łoże,
Drży, jak schwytany morderca,
Lecz przestróg pojąć nie może.

Niezrozumiałym jest dźwiękiem
Głos wołający w pustyni,
Śpią dalej na łożu miękkiem...
I nikt pokuty nie czyni.