Strona:Astarot - Fin de siècle.djvu/16

Ta strona została uwierzytelniona.
EMANCYPACJA.

Ma rację bytu, czy też nie ma? —
Oto poważne pytanie —
Wielu je zgłębia, nikt wszelako
Rozwiązać go nie jest w stanie.

Niech też fachowy humorysta
Słów parę o niem Wam powie,
Że zaś subtelnie chce je ująć,
Wyrażam się w kwiatów mowie.

Czasy sielanek, niezabudek
Już przeminęły na zawsze,
Ach! Na deszcz złoty i tęczowy
Niewiasty są dziś łaskawsze.

Niejedna Danae współczesna
Pragnienia serca ucisza
I z utęsknieniem w dal wpatrzona,
Czeka na swego Jowisza.