Strona:Błękitny pasek.djvu/17

— 15 —

człowiek — mam jeszcze dosyć czasu do szukania.
 Gdy pozostała jeszcze godzina, zabrał król lampę i wyszli na poszukiwanie wysepki, na której mieszkała córka królewska. Młodzieniec szedł wciąż drogą, którą prowadził go zeszłej nocy król, jako niedźwiedzia.
 Dochodził już do domu, gdy naraz król powiedział:
 — Już minął termin, dasz głowę!
 — O, nie, jeszcze całych pięć minut! — odpowiedział młodzieniec.
 Gdy doszedł do drzwi, król starał się go jeszcze zatrzymać.
 — Nie mam klucza, — rzekł do niego z tryumfem — nie dostaniesz się więc do mej córki.
 — Nie potrzebny mi jest klucz! — zawołał młodzian i uderzywszy kolanem rozwalił żelazne podwoje...
 Na progu stanęła uszczęśliwiona księżniczka, oznajmiając królowi, że jest to jej wybawca i narzeczony.